Taniec orientalny (znany także jako taniec arabski lub z arabskiego raqs sharqi), powszechnie określany jako taniec brzucha, to kobieca sztuka wywodząca się z terenów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej.
Charakterystyczną cechą tego stylu jest izolowanie poszczególnych partii ciała i mięśni, co pozwala na wykonywanie złożonych, niezależnych ruchów klatki piersiowej, bioder, ramion czy rąk. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów są shimmies – czyli wibracyjne ruchy wprawiające w drżenie całe ciało (np. earthquake shimmy, shimmy kolanowe) lub wybraną jego część (biodra, brzuch, ramiona, dłonie czy nogi).
Ruchy mięśni brzucha – takie jak fala brzucha czy shimmy przeponowe – występują rzadziej i najczęściej stanowią subtelne dopełnienie pracy bioder lub klatki piersiowej.
Taniec brzucha to sztuka żywa, nieustannie rozwijająca się i czerpiąca z wielu tradycji. W zależności od kraju można wyróżnić różne style narodowe, choć dla osoby początkującej różnice między nimi mogą być trudne do wychwycenia.
Tancerki chętnie sięgają po rekwizyty – jak woale, wachlarze, skrzydła Izis, laski czy zillsy – które wzbogacają choreografie i dodają im scenicznego wyrazu oraz emocji. Co potrzebne jest do zajęć:
Strój na zajęcia
Na zajęciach tańca orientalnego najlepiej sprawdza się wygodny strój niekrępujący ruchów – może to być top, koszulka, legginsy, spódnica lub haremki.
Na stopy: baletki, skarpetki lub boso – w zależności od komfortu i nawierzchni sali.
Pas do tańca (chusta z monetkami) to ważny element nauki – podkreśla ruchy bioder, pomaga w izolacji i dodaje tańcu uroku.
Dostępne są różne kolory: czerwony, zielony, biały, niebieski, czarny, granatowy, żółty, brązowy. Monetki mogą być złote lub srebrne – według upodobań.
🛍️ Możliwość zamówienia chusty u instruktorki na zajęciach.
Rekwizyty wykorzystywane podczas zajęć i pokazów
Woal (welon) – lekka, miękka tkanina w kształcie prostokąta lub półkola (ok. 150 × 120 cm). Kolor dobierany indywidualnie do stroju. Woal wywodzi się z klasycznego tańca egipskiego. Używa się 1 lub 2 sztuk. Czasem inspiracją jest taniec siedmiu zasłon – legenda o Salome.
Skrzydła Isis – jeden z najbardziej widowiskowych rekwizytów. Występują w wielu kolorach, tworzą imponujące efekty sceniczne.
Saggaty (zil, zills, kas) – para metalowych talerzyków (średnica od 6 do 8 cm), zakładanych na palce obu dłoni. Tancerka wybija nimi rytm podczas tańca. Wykonane najczęściej z mosiądzu.
Wachlarz – zaczerpnięty z tańca flamenco, wykorzystywany do tworzenia falujących ruchów i podkreślenia ekspresji.
Miecz lub szabla – efektowny rekwizyt do balansowania na głowie, biodrach, brzuchu lub ramieniu. Starannie wyważony, z zaokrąglonym ostrzem.
Taca – służy do balansowania na głowie. Często umieszcza się na niej zapalone świeczki, co dodaje magii i podkreśla taneczny kunszt.
Dzban – rekwizyt typowy dla tańców folklorystycznych, takich jak fellahi czy taniec nubijski.
Talerz – stosowany w tradycyjnym tańcu nubijskim.
Chusteczki – wykorzystywane w tańcu syryjskim i andaluzyjskim – do tworzenia lekkości i wdzięku w ruchu.
Lampiony lub świeczki – dodają nastroju i są elementem bardziej rytualnych lub widowiskowych pokazów.