Taniec orientalny (taniec arabski, raqs sharqi), powszechnie znany pod nazwą taniec brzucha, jest to sztuka pochodząca z terenów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej – rodzaj tańca wykonywanego przez kobiety. Bardzo istotne w tańcu orientalnym jest izolowanie od siebie poszczególnych części ciała i partii mięśni. Elementem bardzo charakterystycznym są tzw. shimmies, czyli grupa ruchów wprawiających całe ciało tancerki (np. shimmy earthquake, shimmy kolanowe) bądź jakąś jego część (biodra, ramiona, brzuch, dłoń, noga) w drżenie. Właściwe ruchy mięśni brzucha występują bardzo rzadko i jest ich tylko kilka (fala brzucha, shimmy przeponowe). Praca mięśni brzucha często stanowi natomiast wykończenie ruchów bioder lub klatki piersiowej. Taniec brzucha jest sztuką żywą, która ciągle się rozwija i zmienia. Zakres wykorzystywanych ruchów i figur różni się w zależności od kraju, dlatego często wyróżnia się style narodowe. Dla laików jednak różnice te są trudno zauważalne. Tancerki często wykorzystują różnorakie rekwizyty, których użycie zwiększa możliwości ekspresji oraz uatrakcyjnia występ.
- strój na zajęcia – wygodny strój, nie krępujący ruchów. Na nogach baletki, skarpetki lub boso. Ważnym elementem nauki tańca jest pas do tańca.
- pas do tańca – chusta z monetkami, ładnie wygląda i pomaga w izolacji ruchów. Kolory chust są bardzo różne: czerwone, zielone, białe, niebieskie, zielone, czarne, granatowe, żółte, brązowe. Monetki mogą być złote lub srebrne, w zależności od gustu. Możliwość zamówienia u instruktora na zajęciach.
- woal (welon) – miękką tkanina, prostokątna lub półkolista, o wymiarach 150/120cm. Kolor dostosowany do indywidualnego stroju. Woal to rekwizyt wywodzący się z klasycznego tańca egipskiego. Do tańca wykorzystuje się najczęściej jeden lub dwa woale, choć zdarzają się tancerki czerpiące z legendy o tańcu siedmiu zasłon wykonywanym przez biblijną Salome.
- skrzydła Isis – jeden z najbardziej efektownych rekwizytów; stworzone i przyswojone stosunkowo niedawno. W różnych kolorach.
- saggat (zil sang, kas) – służy do wystukiwania rytmów przez tancerki podczas tańca. Składa się z pary metalowych, zwykle mosiężnych talerzy o różnych wymiarach. Ich średnica waha się od 6 cm do 25 cm w zależności. Zakładane je na palce, okrągłe blaszki z dziurką w środku, zakładane przy pomocy gumek na kciuki i palce środkowe obydwu dłoni), czy też były trzymane w obu rękach.
- wachlarz – zaczerpnięty z flamenco.
- miecz lub szabla – rekwizyt głównie do balansowania, m.in. na głowie, biodrach, brzuchu, ramieniu, dokładnie wyważone i częściowo stępione.
- taca – używana do balansu na głowie, najczęściej na tacy stawia się zapalone świeczki dla zwiększenia widowiskowości tańca.
- dzban – rekwizyt charakterystyczny dla tańców folklorystycznych: fellahi i nubijskiego.
- talerz – rekwizyt wykorzystywany w tańcu nubijskim.
- chusteczki – wykorzystywane w tańcu syryjskim i andaluzyjskim.
- lampiony lub świeczki.
Szczegółowy plan zajęć w zakładce Harmonogram Zajęć.